Fall in love with me

Ease your lips into a velvet kiss
While I enfold you
Move your hands across this promised land
The seekers guided by the pole star

Say the words why don't you say the words
I have been waiting long to hear
Please fall in love with me

Drift with me upon an endless sea
We are divine in the realm of these senses
Every move has been subterfuge
While we pretend that we really dont care

Lose your fear we may be strangers here
But I can feel we might be one
Please fall in love with me

I hear the sound of moons falling
Surrender to this charm
I breeze across your soul darling
Deep eternity

Lost your mind well don't you think its time
To swim away from the saftey of these beaches

Trust the tides they know which way to flow
And don't you long to flow so far

Moved in waves we've never felt before
Till we are floating way out deep
Please fall in love with me
Please fall in love with me
Please, with me

Καλημέρες σε όλους...

7 αλήθειες + δύο bonus…

Ο Φώτης με κάλεσε να παίξω…Όμορφα…Και πως γράφουν τώρα 7 αλήθειες; Κατά την άποψή μου η αλήθεια νομίζω δεν είναι – κι ούτε πρέπει να είναι - πανάκεια.. κάποιες φορές μάλιστα δεν ξέρω αν μου αρέσει κιόλας… Το ψέμα είναι πιο γοητευτικό. Και φυσικά δεν μιλάω για σοβαρά ψέματα, ούτε για κοροϊδίες. Αλλά να, ας πούμε, είσαι αφηρημένη στο super market και σε ρωτάει η ταμίας: - Ερωτευμένη; Κι απαντάς, πολύ σοβαρά: - Όχι, πάσχω από Alzheimer… κι επιχειρηματολογείς μέχρι να την πείσεις, μέχρι ν’ ακούσεις αυτό: - Τόσο νέα κοπέλα; Τι κρίμα… και να δεις την απογοήτευση στα μάτια της. Είναι κάτι που θα σε έχει κάνει να χαμογελάσεις κι εκείνη θα έχει ξεχάσει μέσα σε 5 λεπτά. Ζω από μικρή σ’ ένα κόσμο παραμυθένιο τον οποίο πεισματικά αρνούμαι να αφήσω… Οι ρόλοι ήταν πάντα το αγαπημένο μου παιχνίδι και μάλιστα πριν καιρό λέγαμε στη δουλειά με τον αγαπημένο μου Michael να οργανώσουμε ένα σεμινάριο ψέματος… ήθελε κι αυτός να είναι ψεύτης, αλλά δεν ήξερε αν είναι πειστικός. Είπαμε θα του το κάνω το σεμινάριο τρώγοντας sushi, όπου σκοπεύω να τον πείσω ότι είμαι ομοφυλόφιλη κι ότι βέβαια ο κόσμος στη δουλειά δεν το ξέρει γιατί μπλα μπλα… έτσι για τη χαρά της κουβέντας…

Άλλωστε, «η αλήθεια είναι η πολυτέλεια των τεμπέληδων»…δια στόματος Έλλης Λαμπέτη από το μονόπρακτο του Ζαν Κοκτώ… εδώ:

Οι δικές μου αλήθειες εδώ:

1. Μου αρέσουν τα ψέματα, κατ’ επάγγελμα.
2. Χαίρομαι να ανακαλύπτω μουσικές.
3. Εκτιμώ τους ενδιαφέροντες ανθρώπους, αυτούς που έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους.
4. Θαυμάζω τους εγκρατείς.
5. Θα ήθελα να κοιμάμαι τα βράδια νωρίς.
6. Θα ήθελα να προλάβω να διαβάσω, να δω ταινίες, να ακούσω και να ταξιδέψω όλα και σε όλα αυτά που πόθησα και ποθώ διακαώς.
7. Μου αρέσει η κοινωνικότητα και το τελετουργικό του φαγητού.

Και δύο bonus:

8. Αγαπώ θανάσιμα τους ειλικρινείς ανθρώπους γιατί δε μου μοιάζουν.
9. Δε λέω ποτέ ψέματα.