Η απάντηση της Μαρίας

Καθώς έκανα τη βόλτα μου στα blogs απόψε, κάπου είδα γραμμένο το ποιήμα της Κ. Γώγου"θα ΄ρθει καιρός"...και θυμήθηκα πως παλιότερα είχα κάνει ένα κολάζ από το ποίημα της αυτό και το τραγούδι των Στ. Κραουνάκη-Λ. Νικολακοπούλου "παιδικά παιχνίδια". Είπα λοιπόν...για δες...πως περνάει ο καιρός και πως τα πράγματα δεν αλλάζουν...

...Το τραγούδι με παύλες και τελείες τρεις...

Θα ΄ρθει καιρός που θ΄ αλλάξουνε τα πράγματα
-Πέρασ΄ ο καιρός…

Να το θυμάσαι Μαρία
-παιχνίδι αλλιώτικο που χάθηκε στο φως…

Θυμάσαι Μαρία, στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
-τα μεσημέρια μίλα μου…

που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μ΄ όλες τις φωνές…

Μη βλέπεις εμένα, μην κλαις.
-Ποτέ δεν έμαθα τι σ΄ έκανε να κλαις…

Εσύ είσαι η ελπίδα μου.
-Βγαίνει η βαρκούλα,
βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά…

Άκου, θα ΄ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς,
Δε θα βγαίνουν στην τύχη
-και τότε ρίξαμε τον κλήρo…

Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές με γυρμένους απ΄ έξω
-να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί…

Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε,
Δε θα ΄μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια
-να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί…

Οι άνθρωποι σκέψου, θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
-Ήλιος και βροχή χιλιάδες όνειρα
παντρεύονται οι φτωχοί
κι εγώ σε χάνω μίλα μου
κι άκου τι θα πω…


να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
-να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα τα φυλάει…

λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές:
-ψηλά τα χέρια γιατί τόσο σ΄ αγαπώ
και μένω αταξίδευτος…

απροσάρμοστοι, καταπίεση, μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός
-νταμ, νταμ
φιλιμί κοντάμ
νταμ νταμ
καραγάς ξεπετώ…

για το μάθημα της ιστορίας.
-δίπλα στον ποταμό εγώ θα βγω…

Είναι Μαρία δε θέλω να λέω ψέματα, δύσκολοι καιροί
και θα ΄ρθουνε κι άλλοι δεν ξέρω.
-περνά, περνά η μέλισσα…

Μην περιμένεις κι από ΄μένα πολλά
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω.
-με τα μελισσόπουλα…

Κι από όσα διάβασα ένα κρατάω καλά
σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος.
Θα την αλλάξουμε τη ζωή.
Παρόλα αυτά Μαρία…

-δεν περνάς κυρά-Μαρία
δεν περνάς,
δε με πονάς....

Blog-οπαίχνιδων συνέχεια...

photo taken by ...

Με παιχνίδι σας άφησα, με παιχνίδι σας ξαναβρίσκω....Ξανά ο καλός μου Φώτης με προσκάλεσε και αλίμονο...Οι κανόνες έχουν ως εξής:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 [αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο].
3. Βρες την πέμπτη περίοδο [=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι] της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους [δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη].
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Το βιβλίο που διαβάζω τελευταία είναι ένα του Καμύ, το οποίο το δανείστηκα από το φίλο μου τον Παντελή, που του το είχε χαρίσει μια φίλη του και πάει λέγοντας...Το καλό με αυτό το βιβλίο είναι ότι είναι πολύ πρακτικό διότι είναι τσέπης, άρα το κουβαλάς μαζί σου όπου να ΄ναι...

...Συνήθως το έχω στην τσάντα μου και διαβάζω σε ώρες και αίθουσες αναμονής... Το πρώτο πράγμα που ήταν πιο κοντά μου λοιπόν, μόλις μπήκα σπίτι και κάθισα στον υπολογιστή, ήταν το συγκεκριμένο...

...λίγα λόγια για το βιβλίο...

Εκδόσεις: ΜΕΤ (Μπουκουμάνης Εκδόσεις Τσέπης)
Στοιχειοθετήθηκε και τυπώθηκε στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 1973
Στ' Έκδοση
Τιμή: 200 δρχ.

Αλμπέρ Καμύ
Ο μύθος του Σίσυφου
Δοκίμιο πάνω στο παράλογο

Στη σελίδα λοιπόν 123, στην 6η περίοδο λέει:

Εάν ο Ντοστογιέφσκι έμενε σ' αυτή την εξέταση, θα γινόταν φιλόσοφος. Περιγράφει όμως τις συνέπειες που μπορούν να έχουν αυτοί οι πνευματικοί ακροβατισμοί σε μια ανθρώπινη ζωή και γι αυτό είναι καλλιτέχνης. Από τις συνέπειες αυτές τον απασχολεί η τελευταία, εκείνη που ο ίδιος στο "Ημερολόγιο ενός Συγγραφέα" ονομάζει λογική αυτοκτονία.

Προσκαλώ με χαρά όποιον του/της αρέσουν τα παιχνίδια...

...Τι ωραία που σας ξαναβρίσκω!

Κι άλλο blogοπαίχνιδο....μ' αρέσει.....

image taken by (!!!)

Ηθικός αυτουργός ο Φώτης...πάλι...αλλά αυτό εδώ είναι αρκετά μυστήριο και ενέχει παγίδες...λέγεται τα 7 κακά της μοίρας μου...

Ενέχει παγίδες γιατί πολύ εύκολα μπορείς να αρχίσεις να γράφεις μαλακίες του στυλ το χειρότερο μου είναι που είμαι ειλικρινής ή ότι εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους και αυτοί οι άτιμοι με πληγώνουν...και άλλες τέτοιες πίπες...

Παγίδες επίσης διότι κυρίως θεωρούμε κακά εκείνα που η νόρμα θεωρεί κακά σε εμάς...

Θα μπορούσα να γράψω - και έχω πιστέψτε με να γράψω πολλά - που οι άλλοι θεωρούν αλλόκοτα σε μένα αλλά, είτε επειδή ποτέ δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με την ψυχοσύνθεσή μου, είτε επειδή πιπιλίζουν τη γνωστή καραμέλα "εγώ ποτέ δε θα το έκανα αυτό, απαιτώ λοιπόν και οι άλλοι να μην το κάνουν σε εμένα" τα θεωρούν μειονεκτήματά μου. Εγώ πάλι τα θεωρώ γλυκές αλλοπροσαλοσύνες, τέτοιες που κι εγώ όταν τις συναντώ στους άλλους δεν τις αφορίζω αλλά μάλλον τις ερωτεύομαι...

Εδώ λοιπόν θα γράψω τι εγώ θα ήθελα να αλλάξω στη ζωή μου κι όχι τι οι άλλοι θεωρούν πως πρέπει να αλλάξω...

Ξεκινώ λοιπόν...

• Δεν έχω μέτρο ούτε αυτοέλεγχο…καπνίζω πολύ…

• Δε θα προλάβω να ακούσω, να δω και να διαβάσω αυτά που θέλω…γιατί η ζωή είναι μικρή, γαμώτο!

• Πολύ συχνά είμαι σνομπ…πράγμα που δε θεωρώ κακό…αλλά το θεωρούν οι άλλοι…το κακό σε όλο αυτό είναι ότι συχνά δεν το δείχνω…

• Δεν είμαι διπλωμάτης και το έχω πληρώσει ακριβά…

• Δουλεύω περισσότερο από όσο θα ήθελα να επιτρέπω στον εαυτό μου…

• Νευριάζω με την ηλιθιότητα και σιχτιρίζω πολύ τους οδηγούς που κυκλοφορούν στους Αθηναϊκούς δρόμους

• Δεν βρίσκω 7 κακά στον εαυτό μου, πράγμα που σημαίνει ότι μου λείπει η αυτογνωσία κι αυτό είναι το χειρότερο…

☼♀♂►◄♥

Φαύλους κύκλους κάνει το μυαλό μου
σαν αμμοθύελλα στροβιλίζεται μέχρι τον ουρανό
κι είναι απ΄ τις αμμοθύελλες εκείνες που τους ανήκεις
μες στο μάτι του κυκλώνα χωράς.

Αλλού πουθενά.

Βαρέθηκα ξέρεις τα εύκολα
δε με συγκινεί η απάτη πια
δε μου λέει κάτι το ψέμα, ούτε η αρετή,
ούτε η κακία.
Απολιθώθηκα.
Ναι, απολιθώθηκα
μέσα στις καρδιές των αγαπημένων

Αλλού πουθενά.

Καιροφυλακτώ μόνο, κρυμμένη
πίσω από φυλλωσιές ανυπαρξίας
για να αρπάξω το καινούργιο
όχι άκριτα.

Έτσι μόνο.

Κι αν κάποτε έρθει ο καιρός
να καταλάβεις πως τα χρόνια
έχουν αξία, μαζί και οι στιγμές
είναι τότε που θα σου χαρίσω
όλα τα τραγούδια μου.

Τότε μόνο.

Φαύλους κύκλους κάνει η καρδιά μου
γύρω από το οικείο, όχι το ίδιο, το οικείο μη μπερδεύεσαι
κι είναι από τα μπερδέματα εκείνα που αποπροσανατολίζουν
και σε οδηγούν ευθεία στο θάνατο.

Αλλού πουθενά.

Βαρέθηκα ξέρεις τον εαυτό μου
δε με συγκινούν τα ίδια πια.
δε μου λέει κάτι το καλό, ούτε το θελκτικό,
ούτε η σαγήνη.
Αποτεφρώθηκα.
Ναι, αποτεφρώθηκα
Μέσα στην ίδια τη φωτιά μου.

Αλλού πουθενά.

Μεγαλώνω βλέπεις…

Ποιηματοπαίχνιδο...

Τώρα πως με έπιασες βρε Φώτη μου έτσι στον ύπνο...τι να πω....

...πεθαίνω τόσο για παιχνίδια όσο και για ποιήματα...

...μιας και αρχίσαμε με το Π σήμερα...και άκρη δε θα βγάλουμε...να παραθέσω ένα από τα εκατοντάδες αγαπημένα μου της Λένας Παππά...

...αφού σημειώσω πως το αγαπημένο μου ποιητικό έργο όλων είναι το Μαρία Νεφέλη του Οδυσσέα Ελύτη.




Desiderata

Όλα τα λόγια μου να τα στιλβώσω
με σιωπή λευκή

Λευκή κατάντικρυ στον μαύρο μου καθρέφτη να σταθώ
και να χαμογελάσω

Χαμογελώντας ενώ ξέρω, να ονειρευτώ
πως κάποτε η έρημος θ’ ανθίσει

Έρημη, με του χρόνου μου να μεθύσω
το πικρό κρασί

Να μάθω το αληθινό όνομά μου˙ να μην παραλείψω
να ταΐσω τους πόθους μου
νιογέννητα κουταβάκια, που γρυλίζουνε
και δαγκώνουν παίζοντας το μέλλον

Το σώμα γδύνοντας να ντυθώ με την ψυχή

Να γεννηθώ ξανά μες στα όνειρά μου

Πάλι να ανάψω στο αίμα μου το «Σ’ αγαπώ»

Να γράψω γράμμα στο Θεό μου

Να λησμονήσω τα’ αλησμόνητα

Τα μυστικά του έρωτά μου να μοιράσω
σ΄ εκείνους που δεν αγαπήθηκαν

Να χορτάσω
με φρέσκα σάρκα ονείρων
το θηρίο της ελπίδας μου

Να φτιάξω ένα αντικλείδι για την πόρτα της αιωνιότητας

Ν΄ ανοίξω τα κλουβιά σε όλα τα πουλιά

Να πω όλα τα γλυκά και τα τρομαχτικά με τ΄ όνομά τους

Να βάψω τη ζωή μου με το μπλέ της ομορφιάς

Να γύρω πάνω από το Άδειο και να μη με πάρει ο ίλιγγος

Να μάθω απ’ έξω κι ανακατωτά
την αλφαβήτα του κορμιού
και την προπαίδεια της ψυχής μου

Να ψάξω και να βρω την άσπρη προσευχή μου

Με όνειρα να μπαλώσω το σκισμένο μου Παρόν

Ν’ αλλάξω ρότα και φυγόκεντρο

Της μάταιης αναμονής να ξεριζώσω τις τσουκνίδες

Τη λεοντή μου να πετάξω και να μείνω
στην πρώτη μου ωραία γυμνότητα