...με ποιο τραγούδι θα έλεγες το σ' αγαπώ...Νομίζω ότι πια δε θα έλεγα το σ' αγαπώ με ένα τραγούδι...Με τα χρόνια οι άνθρωποι άλλωστε λένε πολύ πιο δύσκολα το σ' αγαπώ...εγώ απ΄την άλλη μεριά λέω σ΄αγαπάω...δεν ξέρω...πάντα μου είχα την εντύπωση ότι σ΄αυτή την κοιλίτσα του άω χωράνε πολύ περισσότερα πράγματα από τη σκέτη κατάληξη ώ...ωστόσο, νοστάλγησα να πω ένα τραγούδι για το πως έλεγα το σ΄αγαπώ όταν ήμουν πιτσιρίκα...
...να κάπως έτσι...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Ώστε έτσι έλεγες το σ' αγαπώ μικρή;
Για την ευκολία και την δυσκολία του "σ'αγαπώ" δεν έχεις άδικο. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν με αφορά η αγάπη έτσι όπως την εννοούσα νεώτερος. Για να χρησιμοποιήσω την δικιά σου έκφραση: με ενδιαφέρουν περισσότερο οι κυματισμοί που κρύβει το -αω.
ΥΓ. Αυτοί που λένε ότι δεν σε παίζουν, οι ίδιοι σε παίζουν;
Έτσι εννοώ νοηματικώς, όχι απαραίτητα με αυτό το τραγούδι...το τραγούδι αυτό αν θες, συνοψίζει όμορφα και με σαφήνεια την τότε μου κατανόηση του σ' αγαπώ...Το -αω δεν είναι καταπληκτικό; Νοιώθω σα να είναι μια αγκαλίτσα...
Υ.Γ.: Δεν ξέρω και δε ρωτΆΩ...
Συμφωνώ. Χωρίς τραγούδι, χωρίς λέξεις, με τη σιωπή.
Καλώς τη μαγισσούλα! Πολύ χαίρομαι να περνάς από 'δω...
Ούτε κι εγώ απαντάω για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ξέρω την απάντηση -αν υπάρχει καν.
Άλλο θέλω να πω: Δεν είναι φοβερό που την μυστική δύναμη του -άω μας την αποκάλυψε ο Παλαμάς και μάλιστα στα γεροντάματά του;
...εγώ πάντως εξ ενστίκτου το ένιωσα ότι πιο πολύ μου πάει το -αω από το -ω...αλλά είδες καμιά φορά τι σου κάνουν οι γεροντοέρωτες...πω, πω τι μπορεί να πάθει κανείς...
...φυσικά και αστειεύομαι...άνθρωπος που δεν ερωτεύεται είναι μάλλον πεθαμένος και δεν το ξέρει...
υπαρχουν αρκετοι πεθαμενοι.
Καλώς το fuzz!
...καλησπέρες...
Δημοσίευση σχολίου