Κοσμογονία σε άχρονο χρόνο

Είχα πάντοτε αγωνία για τα πράγματα,
τα πράγματα που αλλάζουν τους καιρούς.
Ήθελα να τα προφταίνω πριν με φτάσουν αυτά.

Ένα αγκάθι ανοιχτό στον καιρό και τη μοίρα
κοιτάζει μια κλειστή πληγή να ματώσει.

Θα βρέξει απόψε,
ψάρια θα βρέξει,
όπως στο μυθιστόρημα του Μουρακάμι.

Η τρελή φαντασία γράφεται τώρα με ένα λάμδα,
όχι όπως όταν ήμουν παιδί με δυό.
Όμως η φαντασία είναι άμοιρη ορθογραφίας (τι καλά !)
κι έτσι μπορεί να σκαρώνει ιστορίες και γελοιότητες
χωρίς την ανάγκη λεξικών.

Δεν υπάρχει στίξη
ούτε και κανόνες,
κι έτσι απόψε λέω πως θα βρέξει ψάρια
και θα μιλήσω με τη σκύλα μου Ελληνικά.
Θέλω να τη ρωτήσω τη γνώμη της για τα χάδια
Κι όταν κοιμηθώ στο ταβάνι κοιτώντας το πάτωμα
θα ανακαλύψω πια
γιατί οι άνθρωποι κοιμούνται τόσα χρόνια σε κρεβάτια
γιατί κοιμούνται σε κρεβάτια ξένα
κι όχι σε ταβάνια – ομολογώ έχουν καλύτερη θέα.

Θέλω να μιλήσω με τη φαντασία για τη φαντασία
τη δική μου και του Disney
και να ξανασκηνοθετήσουμε το εργάκι αυτό από την αρχή.

Μα αυτό που μου αρέσει πιο πολύ στη φαντασία είναι
η έλλειψη του χρόνου.

Ξέρεις πόσα πράγματα θα έκανα και θα ξαναέκανα
σε χρόνο άχρονο;
Ξέρεις πόσα μου μένουν ακόμη να κάνω;

Απόψε λοιπόν που θα βρέξει ψάρια
θα σας ονειρευτώ όλους
και θα σας βάλω να παίξετε ρόλους
σημαντικούς στη δική μου παράσταση.

Απόψε που θα βρέξει ψάρια
ετοιμάζω τη δική μου κοσμογονία.