Βαρέθηκα τους ποιητές που γράφουν λυπημένους στίχους.
Έχει κι η χαρά την έγνοια της
έχει κι η ευτυχία το τίμημά της.
Ατιμωρισία πουθενά.
Βαρέθηκα αυτούς που γράφουν για ανταλλαγές ψυχής.
Κρατούν και τ΄ανταλλακτήρια τη μίζα τους,
κι αν δεν έχεις άλλο να δώσεις δε δίνουν παραπάνω.
Εγωϊσμός πλήρης.
Βαρέθηκα κι αυτούς τους άλλους που γράφουν για εκτόνωση.
Εκτονώνεται άραγε το αστείρευτο;
Φοράει φόρμα το άυλο;
ʼΑγνοια περισσότερο.
Βαρέθηκα κι εμένα που γράφω για τους ίδιους λόγους.
Οι μεγάλοι ποιητές πέθαναν καιρό..
Ατιμωρισία - πάνσοφη.
Εγωϊσμός - παραλήρημα.
ʼΑγνοια - πάντα.
Εγώ - πιο πέρα,
εσύ - παντού.
Τρίτη 24 Ιουλίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
(με γεια!)
:)
Ευχαριστώ για το ποδαρικό, ελπίζω να είσαι γουρλής! :)
Δημοσίευση σχολίου